συνεκκαλούμαι

-έομαι, Α

μέσ. προκαλώ, ερεθίζω συγχρόνως («ἀνάμνησιν ποιεῑ τῶν ἀφροδισίων καὶ συνεκκαλεῑται τὴν ὄρεξιν», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐκκαλοῦμαι «προκαλώ, παρακινώ»].